Święty Maksymilian Maria Kolbe, właściwie Rajmund Kolbe (ur. 8 stycznia 1894 w Zduńskiej Woli, zm. 14 sierpnia 1941 w Auschwitz-Birkenau) – polski franciszkanin, święty kościoła katolickiego. Został ochrzczony 18 stycznia 1894 w kościele Wniebowzięcia NMP w Zduńskiej Woli. Z powodu ciężkiej sytuacji finansowej, rodzina Kolbe przeniosła się wkrótce do Łodzi. W 1897 r. przeprowadzili się do Pabianic, gdzie rodzice znaleźli pracę; ojciec w fabryce a matka prowadziła sklep, zanim została położną.       W 1906 r. w kościele św. Mateusza w Pabianicach, według jego relacji, Rajmundowi ukazała się Najświętsza Maryja Panna, trzymająca w ręce białą i czerwoną koronę. Zapytała go, którą chce, dając do zrozumienia, że czerwona oznacza męczeństwo, a biała czystość.
       W 1907 r. Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, poczym w 1910 rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. Śluby wieczyste złożył 1 grudnia 1914 r., przyjmując drugie imię Maria. W 1912 r. rozpoczął studia w Krakowie, kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie Gregorianum w 1915 r., a z teologii w 1919 r. na wydziale ojców franciszkanów. Tam też Kolbe zainteresował się matematyką i fizyką. Jako rezultat w roku 1915 w urzędzie patentowym złożył szkic "Eteroplanu", aparatu umożliwiającego podróż w kosmos. Był to pomysł pojazdu międzyplanetarnego, opartego na zasadzie trójczłonowej rakiety nośnej.
       Przebywając w Rzymie założył wraz z kolegami w 1917 r. stowarzyszenie osób świeckich Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae), zajmujących się apostolstwem pod znakiem Maryi. 28 kwietnia 1918 przyjął święcenia kapłańskie.
       W 1919 r. wrócił do Polski i podjął wykłady. Aby realizować cele stowarzyszenia założonego w Rzymie i utrzymywać kontakt z jego członkami od stycznia 1922 r. wydawał w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tegoż roku przeniesiony do Grodna, zorganizował tam wydawnictwo i miesięcznikowi nadał charakter pisma katechetycznego dla masowego czytelnika (w 1938 r. osiągnie nakład 1 mln. egzemplarzy).
       W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor Niepokalanów, na gruncie podarowanym przez księcia Druckiego-Lubeckiego. Wydawał tam pisma "Rycerz Niepokalanej", a od 1935 r. popularny "Mały Dziennik". Oba pisma poruszały nie tylko tematy religijne, ale także społeczne, polityczne i kulturalne z punktu widzenia katolickiego, ale także bliskiego pozycji ówczesnej endecji.
       W latach 1931-1935 Kolbe prowadził działalność misyjną w Japonii, gdzie rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika "Rycerza Niepokalanej", a wkrótce założył także Niepokalanów Japoński. Podobne ośrodki założył także w Chinach i w Indiach. W 1936 powrócił do Polski aby kierować Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie. We wrześniu 1939 było tam ok. 700 zakonników i kandydatów.
       W Japonii Maksymilian Kolbe spotkał się z tzw. małą radiofonią, czyli stacjami nadawczymi małej mocy zainstalowanymi w wielu punktach kraju. Po powrocie do Polski postanowił uruchomić tego typu stację właśnie w Niepokalanowie. Zgodnie z obowiązującym w przedwojennej Polsce prawem nie istniała taka możliwość. Nie tracąc nadziei zapisał się do PZK i został krótkofalowcem o znaku SP3RN (jak Radio Niepokalanów). Stacja nadawała na przełomie lat 1937/38, pokrywając swoim zasięgiem praktycznie obszar całego kraju.
       W czasie okupacji hitlerowskiej działalność klasztoru została zawieszona, pozostałych ok. 40 zakonników Niemcy aresztowali 19 września 1939. Po wyjściu na wolność zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał się pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. Powtórnie aresztowany 17 lutego 1941, przesłuchiwany i więziony na Pawiaku, został następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie otrzymał numer 16670.
       W obozie dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia, Franciszka Gajowniczka, który trzy lata później, 25 października 1944 został zwolniony z obozu. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 dobity zastrzykiem trucizny - fenolu.
      Maksymilian Kolbe został beatyfikowany 17 października 1971 r. przez papieża Pawła VI, a kanonizowany przez papieża Jana Pawła II 10 października 1982. 10 października 1998 Stolica Apostolska uznała świętego za patrona miasta Zduńska Wola, a 10 października 2004 także patrona Pabianic. 28 maja 2006 w celi św. Maksymiliana Kolbe w obozie Auschwitz modlił się papież Benedykt XVI.

Maximilian Kolbe was born in January 8th, in 1894 in Zduńska Wola. At that time Zduńska Wola was part of Russian Empire. Maximilian was the second son of Julius Kolbe and Maria Dąbrowska. He had four brothers Francis, Joseph, Walenty (who lived a year), and Andrew (who lived 4 years). His parents moved to Pabianice, where they worked first as weavers. Later his mother worked as a midwife (often donating her services), and owned a shop in part of her rented house which sold groceries and household goods.       Julius Kolbe worked at the Krushe and Ender Mill and also worked on rented land where he grew vegetables. In 1914, Julius joined Józef Piłsudski's Polish Legions and was captured by the Russians for fighting for the independence of a partitioned Poland. In 1907, Kolbe and his elder brother Francis decided to join the Conventual Franciscan Order. They illegally crossed the border between Russia and Austria-Hungary and joined the Conventual Franciscan junior seminary in Lwów.
      In 1910, Kolbe was allowed to enter the novitiate. He professed his first vows in 1911, adopting the name Maximilian, and the final vows in 1914, in Rome, adopting the names Maximilian Maria, to show his veneration of the Blessed Virgin Mary.
In 1912, he was sent to Kraków, and, in the same year, to Rome, where he studied philosophy, theology, mathematics, and physics. He took a great interest in astrophysics and the prospect of space flight and the military. While in Rome he designed an airplane-like spacecraft, similar in concept to the eventual space shuttle, and attempted to patent it. He earned a doctorate in philosophy in 1915 at the Pontifical Gregorian University, and the doctorate in theology in 1919 at the Pontifical University of St. Bonaventure.
      During his time as a student, he witnessed vehement demonstrations against Popes St. Pius X and Benedict XV by the Freemasons in Rome and was inspired to organize the Militia Immaculata, or Army of Mary, to work for conversion of sinners and the enemies of the Catholic Church through the intercession of the Virgin Mary. In 1918, he was ordained a priest. In the conservative publications of the Militia Immaculatae, he particularly condemned Freemasonry, Communism, Zionism, Capitalism and Imperialism.
      In 1919, he returned to the newly independent Poland, where he was very active in promoting the veneration of the Immaculate Virgin Mary, founding and supervising the monastery of Niepokalanów (City of the Immaculate) near Warsaw, a seminary, a radio station, and several other organizations and publications.
      Between 1930 and 1936, he took a series of missions to Japan, where he founded a monastery at the outskirts of Nagasaki, a Japanese paper, and a seminary. The monastery he founded remains prominent in the Roman Catholic Church in Japan. Kolbe decided to build the monastery on a mountain side that, according to Shinto beliefs, was not the side best suited to be in tune with nature. When the atomic bomb was dropped on Nagasaki, Kolbe's monastery was saved because the blast of the bomb hit the other side of the mountain, which took the main force of the blast. Had Kolbe built the monastery on the preferred side of mountain as he was advised, his work and all of his fellow monks would have been destroyed.
       In 1939 operation of the monastery of Niepokalanów got suspended by Nazis and Kolbe with remaining 40 monks were arrested. After his release, he returned to his monastery which he transformed into a help center for the people of the neighboring areas. He got arrested again on February 17th 1941, and interrogated a held at Pawiak. From there he was transported into the concentration camp Auschwitz-Birkenau where he got prisoner number 16670. He voluntarily chose death for his inmate, Franciszek Gajowniczek, who three years later got freed from the camp. Kolbe died in August 14, 1941 after the fatal injection of phenol.
         Maximilian Kolbe got beatification on October 17, 1971 by Pope Paul VI, and made a saint by Pope John Paul II on October 10th, 1982. In 1998 he was recognized by the Vatican as a patron of the city Zduńska Wola, and in 2004 also patron of the city Pabianice.